Zoet-zoutovergangen in Nederland onder de loep: Typering, functioneren, ecologische sleutelfactoren en aanbevelingen voor beheer

Zoet-zoutovergangen zijn gebieden waar zoet water overgaat/uitmondt in de zoute zee. Deze overgangen kunnen zeer complexe ecosystemen vormen met een groot aantal variabelen in fysische en chemische factoren. Dit zorgt voor het voorkomen van unieke habitats en levensgemeenschappen die variëren in ruimte en tijd. Het zijn productieve systemen met een hoge diversiteit aan soorten. Bovendien fungeren ze als een belangrijke kraam- en kinderkamer voor vissen en garnalen. Daarnaast vormt de verbinding tussen de rivier en de zee een open migratie-corridor voor diadrome vissoorten en staat de hoge primaire productie als basis van een rijk estuarien voedselweb. De geleidelijke zoet- zoutovergangen van estuaria hebben in Nederland op veel plekken plaatsgemaakt voor abrupte zoet- zoutovergangen van sluizen, dammen en andere werken. Deze en andere waterstaatkundige ingrepen hebben bijgedragen aan verlies van getijdedynamiek, habitat, connectiviteit en sedimentbalans, met als gevolg het verlies van leefgebied van estuariene flora en fauna, natuurlijke trekroutes en biodiversiteit. Om te bepalen hoe een zoet-zoutovergang functioneert, zijn er in dit onderzoek verschillende sleutelfactoren gedefinieerd. Op basis van deze sleutelfactoren kunnen beheermaatregelen opgesteld worden.