Welzijn, milieu en economie van vleeskuikens: Een overzicht van de inzichten uit het project Greenwell

Kip is wereldwijd de meest gegeten soort vlees. Al decennia lang wordt de vleeskuikenproductie gekenmerkt door een steeds hogere voerefficiëntie door genetische verbetering, nauwkeuriger op het dier afgestemde voersamenstellingen, betere huisvestingsomstandigheden en professionelere vleeskuikenhouders. Dat heeft er toe geleid dat een modern vleeskuiken voor elke kilo groei nog maar anderhalve kilo voer nodig heeft, en in een steeds kortere tijd slachtrijp is geworden. Deze ontwikkeling (snelle groei en hoge voerefficiëntie) had echter ook belangrijke keerzijdes. In Nederland, maar ookelders in Europa, groeide de kritiek op met name de steeds hogere groeisnelheid van vleeskuikens, die opverschillende manieren ten koste ging van hun welzijn en gezondheid, en die van hun ouders(vleeskuikenouderdieren). De economisch gedreven focus op de omvang van de borstfilet leidde tot kuikens die –zekerin de laatste weken van hun leven- steeds moeilijker konden bewegen. De snelle groei maakte de kuikens ook kwetsbaarder voor ziekten, waardoor vaker antibioticum moet worden toegediend, en waren gevoeliger voor hart- encirculatiestoornissen en pootproblemen. De wettelijk toegestane bezettingsgraden beperken de kuikens verder in hunbewegingsvrijheid en de mate waarin ze hun natuurlijke gedrag kunnen uitvoeren, en vergroten het risico op voetzoollaesies en hakdermatitis.