Nieuw monitoringsmeetnet kwelders Ameland-Oost: Jaarrapportage veldwerk 2019

Dit rapport is een update van de vorige jaarrapportage (Duin et al. 2018), waaruit de meer algemene teksten deels zijn overgenomen. Op het Waddeneiland Ameland vindt sinds 1988 bodemdaling plaats als gevolg van gaswinning. Vanaf 1993 vindt er langlopende monitoring plaats naar de mogelijke effecten van de bodemdaling op Ameland-Oost. Een van de conclusies van de laatste integrale rapportage was dat de permanent kwadraten niet geheel representatief waren voor de hele kwelder, en daarom is er in 2019 een nieuw monitoringsplan opgesteld. Onderdeel zijn 80 permanente kwadraten (PQ’s) verspreidt over Neerlands Reid en de Hon waarin in 2019 de eerste vegetatieopnames zijn gemaakt en opslibbingsmetingen met de Sedimentatie-Erosiebalk uitgevoerd. Het ‘oude’ monitoringsnetwerk is voor de laatste keer volledig opgenomen in 2018, maar een aantal PQ’s zijn wel meegenomen in het nieuwe monitoringsnetwerk in 2019. Dit is het eerste jaar dat de nieuwe PQ’s gemeten zijn en opslibbingsresultaten kunnen pas berekend worden na de volgende meting in 2020. In de voorliggende rapportage wordt het nieuwe monitoringsplan geïntroduceerd. Daarnaast worden de laatste gegevens van de opslibbing van het ‘oude’ monitoringsnetwerk voor het jaar 2018 gepresenteerd en de opslibbingsresultaten van 2019 van de ‘oude’ PQ’s die in het nieuwe monitoringsnetwerk zijn opgenomen. Gebaseerd op de metingen uitgevoerd in 2019 van het oude en nieuwe meetnet kunnen we de volgende conclusies trekken: - De opslibbing in 2018 – 2019 was binnen de range van normale waarden voor een eilandkwelder en de sedimentatie volgde het normale patroon met de hoogste waarden aan de wadrand van de kwelder en op de oeverwallen. - In het nieuwe monitoringsnetwerk is op plekken waar regressie (22 PQ’s) heeft plaatsgevonden, vooral middenkwelder veranderd in lage kwelder (14 PQ’s). Er vond meer regressie van vegetatie plaats op het Neerlands Reid (18 PQ’s) dan op de Hon (4 PQ’s). - In kwelderdelen waar tussen 1993 en 2014 regressie van de vegetatie naar lage kwelder heeft plaatsgevonden is de bedekking van kale grond hoger dan in kwelderdelen waar lage kwelder al langer stabiel voorkomt. Een toename aan kale grond slibt minder snel op of erodeert en dat kan tot verdere regressie van de vegetatie leiden.