In-situ immobilisatie van verontreinigde grond

Er is behoefte aan nieuwe vormen van duurzame bodemsanering die betaalbaar, technisch uitvoerbaar en maatschappelijk acceptabel zijn, zoals het gebruik van zogenaamde immobilisatoren. Dit zijn stoffen die aan de bodem worden toegevoegd om anorganischeverontreinigingen, zoals zware metalen, te binden of te immobiliseren, waardoor ze minder beschikbaar zijn voor opname door de plant en minder toxisch voor het bodemleven. Belgisch onderzoek heeft aangetoond dat de stof Beringiet een geschikte immobilisator is voor gebruik op zandgronden. Beringiet is een aluminosilicaat dat door verhitting gewijzigde fysisch-chemische eigenschappen heeft verkregen. In het hier beschreven onderzoek is gewerkt met een met zink en cadmium verontreinigde grond uit de Brabantse Kempen. De effectiviteit van de Beringiet is geëvalueerd aan de hand van de mate van de verbetering van het uitlooggedrag van de grond en van de bescherming die Beringiet biedt aan regenwormen in deze grond. Toevoegingen van 2 tot 5% Beringiet leiden tot een pH-verhoging van de grond met 1,5-2 eenheden. Deze pH-verhoging leidt tot een drastische reductie van de uitloging van zink en cadmium. De opname van zware metalen door regenwormen wordt echter niet of nauwelijks teruggebracht. De beschikbare hoeveelheid Beringiet is vrij beperkt. Daarom is ook een experiment uitgevoerd waarin Beringiet nagemaakt is in het laboratorium door jonge zeeklei te bakken bij 850 °C. De eerste tests wijzen uit dat dit materiaal, evenals cement, niet onderdoet voor echt Beringiet.