Abstract
In de vorige eeuw zorgde de aanleg van tientallen wildrasters op de Veluwe voor een versnippering van het leefgebied van veel zoogdiersoorten, met kleine geïsoleerde deelpopulaties als gevolg. De wilde zwijnen, waarvoor veel rasters bedoeld waren (en zijn), vormen daar bij uitstek een voorbeeld van. Hun genetische variatie binnen de Veluwe is een duidelijke afspiegeling van de historische barrières. Maar de patronen laten ook zien dat ontsnipperingsmaatregelen effectief kunnen zijn. Op sommige plekken wist de genetische vitaliteit zich na het wegnemen van barrières opvallend snel te herstellen.
| Original language | Dutch |
|---|---|
| Pages (from-to) | 3-5 |
| Journal | Zoogdier |
| Volume | 29 |
| Issue number | 3 |
| Publication status | Published - Oct 2018 |