Groepshuisvesting voor guste en drachtige zeugen

In 1997 (Backus et al.) zijn de resultaten gepubliceerd van de vergelijking van huisvestingssystemen voor zeugen. Geconcludeerd werd dat er ten opzichte van 1992 een flinke stap voorwaarts was gezet met betrekking tot groepshuisvesting van zeugen. Groepshuisvestingssystemen kunnen zich nu technisch en economisch meten met de gangbare systemen voor individuele huisvesting. De Nederlandse wetgeving eist nu groepshuisvesting voor guste en drachtige zeugen vóór 1 januari 2008. Ook voor het behoud van het marktaandeel van Nederlands varkensvlees in het Verenigd Koninkrijk is het van belang dat een aanzienlijk deel van de Nederlandse zeugenbedrijven op korte termijn overschakelt op groepshuisvesting. Door de druk van de wetgeving en de exportsituatie zien we een groeiende interesse vanuit de praktijk voor groepshuisvestingssystemen en behoefte aan informatiedoorstroming van onderzoek naar praktijk. Onderzoek door het Praktijkonderzoek heeft echter ook aangetoond dat overschakelen van individuele huisvesting naar groepshuisvesting tijd kost en niet eenvoudig is. De varkenshouder moet zoeken naar een systeem dat bij hem past en waarbij hij met name bij renovatie, zo goed mogelijk gebruik kan maken van de bestaande gebouwen. Groepshuisvesting voor zeugen is niet “af”. In de komende jaren zullen nog de nodige ontwikkelingen plaatsvinden in deze huisvesting. Vooral op het gebied van milieu (emissies en geur), energie en bouwkosten moet nog veel werk worden verzet. De hoofdlijn in dit themaboek is het houden van zeugen in stabiele groepen. In stroloze systemen geeft dit de meeste kans op succes. Het gebruik van wisselgroepen kan slechts geadviseerd worden met gebruik van stro. Door de geringe ervaring met dit systeem in Nederland (onderzoek is gaande) komt dit slechts beknopt aan de orde. De getoonde voorbeelden zullen niet allemaal even succesvol zijn. Met name wanneer een groter risico bestaat op hokbevuiling, is dat duidelijk aangegeven.