FUR: Mismatch tussen bestuur en behoefte

De afgelopen decennia is de mobiliteit en daarmee de omvang van de functionele urbane regio’s (FUR) enorm vergroot. Forenzen stromen vanuit landelijke gebieden naar de Randstad en wonen steeds verder weg van de Randstad. De drukte op de wegen en de daarmee gepaard fileberichten illustreren dit treffend. Belangrijke reden – naast de werkgelegenheidsverschillen tussen stad en land – ligt in het feit dat werknemers een inkomen nodig hebben voor hun bestaan, maar ook kwaliteit van leven. In een groot deel van hun leven, de gezinsfase, kiezen ze daarvoor het landelijke gebied: kleine steden en dorpen met een goed voorzieningen niveau en veel groene ruimte, zonder de nadelen van de grote stad: drukte, geluidsoverlast, luchtvervuiling, criminaliteit. De omliggende landschappen zijn dus belangrijk voor het bestaan van de Randstad. Zij dragen bij aan de kwaliteit van leven voor een groot deel van de mensen die in de Randstad werken. Waar de omvang van de FUR sterk is toegenomen, zien we dat de omvang van de bestuurlijke eenheden ver achtergebleven zijn bij die van de FUR. Het nemen van verantwoordelijkheid voor het landschap valt daarmee tussen wal en schip, tussen bestuurlijke grenzen zoals gemeentegrenzen. Financiering van en het nemen van verantwoordelijkheid voor het landschap blijft achter bij de betekenis die het landschappen feitelijk heeft voor de Randstad. De mis-match tussen bestuurlijke organisatie en de schaal van diverse menselijke behoeften zien we ook op andere terreinen. Dit uit zich onder andere in het actuele thema van een overaanbod van bedrijventerreinen en kantoorpanden. Daardoor ontstaat een uitholling van het politieke draagvlak voor veel overheidshandelen. In onze presentatie leveren we onderbouwing en Europese voorbeelden voor de stelling dat de bestuurlijke organisatie in NL op verschillende beleidsterreinen ver achterblijft bij de maatschappelijke behoeften en veranderingen. Dit ter inleiding van een discussie over nieuwe richtingen.