Diepgang

Hoe staan de ecologie en de bodemkunde in het maatschappelijk debat? Drie voorbeelden, alle in een landschappelijke context, leveren een verhelderend beeld op. Het eerste voorbeeld betreft het beheer van natuurterreinen. Daarvoor zijn natuurdoeltypen vastgesteld. Dat is vooral gedaan, hoegenaamd zonder inbreng van overheid of burgerij, door plantenecologen en grote grazer-ecologen. De ecologie van insecten, kleine zoogdieren, en wat niet al, zelfs die van vogels, speelde (en speelt nog altijd) nauwelijks een rol van betekenis. Dat zich onder bodemorganismen ook, net als bij planten en grote grazers, ecosystem engineers bevinden, zoals regenwormen, is nog altijd geen gemeengoed. De bodem werd/wordt vooral gezien als standplaatsfactor, statischer kan het haast niet. Binnen de wetenschap is het de uitdaging om interdisciplinair te werken, daar worden de grootste doorbraken bereikt. Daarvoor moet je disciplinair wel goed zijn, anders ben je geen partner. In het maatschappelijk debat is de uitdaging voor de wetenschap om transdisciplinair te werken, dat wil zeggen samen met overheid, burgerij en bedrijfsleven. Ook daarvoor moet je disciplinair goed zijn, anders heb je geen partnership.