Beverratten in opmars : onderzoek naar levenskansen, effecten en bestrijding

In dit rapport zijn de resultaten neergelegd van een onderzoek naar de noodzaak voor een structurele bestrijding van de beverrat in ons land. Daarbij is onder andere gebruik gemaakt van gegevens en gedode dieren verzameld tijdens de in 1999 gestarte intensieve bestrijding door muskusrattenbestrijders. Op basis hiervan werd een gevoeligheidsanalyse uitgevoerd met het populatiemodel Vortex. De populaties bleken erg gevoelig voor relatief kleine veranderingen in sterfte en in de frequentie van voorkomenvan strenge winters. Jacht, intolerantie en de georganiseerde bestrijding hebben in belangrijke mate het voorkomen van de beverrat in ons land beperkt. In de jaren negentig breidde de populatie zich vanuit Midden-Limburg langs de Maas en Waal uit, dankzij vrijlatingen en een ontoereikende bestrijding. Bij verdere uitbreiding in ons land naar de moerasgebieden als kerngebieden kunnen de aantallen oplopen tot een kleine 40 000 dieren, bij dichtheden van 0,7-3,0 stuks per ha. Ter voorkoming en beperking van risico's van graverij in dijklichamen, vraatschade aan landbouwgewassen en ecologische effecten wordt een aantal meer structurele bestrijdingswijzen voorgesteld met verschillende doelstellingen, bestrijdingsintensiteit en kosten. Ter voorkoming van bijvangsten zal daarbij bijna uitsluitend gebruik worden gemaakt van levend vangende vangkooien.