Beheersing van zilverschurft

Het onderzoek naar de beheersing van zilverschurft is gestart met het op een rij zetten van de bestaande kennis (literatuuronderzoek). Deze kennis is uitgedragen door de verspreiding van een zilverschurft-brochure onder NAK- en TBM-pootgoedtelers. In 1999 en 2000 is onderzoek uitgevoerd naar de volgende aspecten: de werkingsduur van imazalil; het spuiten of dompelen van imazalil; de toepassing van fungiciden op pootgoed kort voor het poten; in een praktijksituatie is vastgesteld dat bij het opwarmen van kisten aardappelen de periode dat knollen nat worden van condens aanzienlijk kan worden bekort door het gebruik van een hogere ventilatiecapaciteit. Bij een viermaal hogere capaciteit dan normaal kostte het evenwel nog bijna twee dagen om ook het centrum van de kisten (spleetkisten met open palletbodem) weer even droog te maken als dat het was op het moment dat de aardappelen uit de koeling werden genomen; uit een oriënterende poging in een proefcel (kisten voor droogwand) bleek dat door koude verneveling onder de ventilator een goede verdeling van vloeistof door de partij mogelijk is. De nevel sloeg echter neer aan de 'lijzijde' van de knollen. Door verlaging van de ventilatiecapaciteit is geprobeerd dit effect te verminderen, maar hierdoor kwamen andere verdelingsproblemen aan het licht. Zo kwam er aanzienlijk meer nevel terecht op de knollen onderin de kist en was de verdeling op de individuele knollen mog altijd niet optimaal. Dit samen met het gegeven dat volledige bedekking niet mogelijk is (contactoppervlak van de knollen) en dat er nog de nodige opschalings- en toelatingsproblematiek volgt, is geconcludeerd dat deze toepassingswijze te weinig perspectief biedt om verder te ontwikkelen