Ammoniakemissie en mineralenbelasting op de uitloop van leghennen

Bescherming van het milieu is een belangrijke reden voor de overheid om biologische landbouw te promoten. Uitlopen van leghennen zouden echter een bron van ongewenste emissies kunnen zijn. De doelstelling van dit project was om de ammoniakemissie en de mineralenbelasting van de uitloop van leghennen in kaart te brengen. De metingen zijn gedaan bij een praktijkbedrijf met biologisch pluimvee op een uitloop van een stal met 3000 leghennen en op Praktijkcentrum Het Spelderholt in Lelystad op de uitlopen van 2 afdelingen (één met strooiselscharrelsysteem en één met bio-volièresysteem) met ieder ca. 250 dieren. Op beide locaties werd een aantal keren, verspreid over een aantal maanden, metingen aan de uitloop uitgevoerd. De ammoniakemissie is op verschillende plekken van de uitloop gemeten met een geventileerde doos. De mineralenbelasting is bepaald via het tellen, wegen en analyseren van keutels. Uit de resultaten blijkt dat de ammoniakemissie afnam met de afstand tot de stal. De totale ammoniakemissie vanaf de uitloop was 2,0 mg/uur per kip voor de praktijklocatie en 0,95 en 0,86 mg/uur per kip voor het strooiselscharrel en het bio-volièresysteem op de proeflocaties. Omrekening naar jaaremissies laten zien dat deze emissies variëren van 2,6% tot 8,4% van de emissiefactoren van de bijbehorende stallen. De mineralenbelasting van de eerste 20 m van de verschillende uitlopen zijn vergelijkbaar, en liggen ver boven de maximale bemestingsnorm. Uit dit onderzoek bij biologische leghennen kan geconcludeerd worden dat de ammoniakemissie vanaf de uitloop relatief gering is ten opzichte van de emissie uit de stal. De mineralenbelasting ligt echter ver boven de norm. Ingrijpende maatregelen zijn nodig om dit probleem op te lossen.