F23 Hokbevuiling (BO-43.10-002-016, BO-43-105-059)

In het onderzoek aan de ‘Stal van de Toekomst’ werd een sterke methaanreductie gemeten (86-89%) bij de onderzochte diercategorieën (vleesvarkens, gespeende biggen en kraamzeugen). Deze reductie wordt bereikt doordat de mest dagelijks uit de stal wordt gespoeld met verse mest. Dit spoelsysteem kan alleen goed werken als het mestkanaal niet te breed is en via schuine wanden een spoelgoot gecreëerd kan worden. Smalle mestkanalen kunnen alleen functioneren als het mestgedrag van de varkens goed kan worden gestuurd, zodat er geen bevuiling optreedt van de dichte vloer. Bevuiling van de vloer is ook funest om een hoge ammoniakreductie te bewerkstelligen. Dit is de belangrijkste reden dat de ammoniakreductie (46 – 56%) op dit moment duidelijk achterloopt bij de methaanreductie, terwijl op papier een reductie van 70 – 80% verwacht mag worden. Een belangrijke oorzaak ligt bij de bevuiling van de hokken. Hokbevuiling is een multifactorieel probleem dat o.a. beïnvloed wordt door hokvorm en -inrichting, bezettingsgraad, stalklimaat en voermethode en -samenstelling. De hypothese is dat door een vergaande reductie van hokbevuiling de ammoniakreductie belangrijk kan toenemen. Vermindering van hokbevuiling is niet alleen van belang uit oogpunt van emissies, maar ook uit oogpunt van hygiëne, diergezondheid, dierwelzijn, luchtkwaliteit en arbeidsbehoefte voor schoonmaken van de hokken. Over een aantal factoren die hokbevuiling beïnvloeden is al vrij veel bekend, o.a. hokvorm en -inrichting, en staltemperatuur (meer bevuiling bij hogere temperaturen). Dit onderzoek zal zich vooral richten op invloedfactoren die minder goed uitgezocht zijn: voersamenstelling, groepsgrootte en optimale koeling in de zomer. Een vermindering van het risico op bevuiling van de hokken is essentieel voor een integrale reductie van de methaan- en ammoniakemissie en daarom essentieel om de Stal van de Toekomst in de praktijk uit te rollen.