Biochemistry phase 2 (KB-39-006-006)

Door de wereldwijde bevolkingsgroei groeit de vraag naar eiwitten uit duurzame bronnen snel. Deze transitie moet worden uitgevoerd met aandacht voor eventuele schadelijke gevolgen in specifieke doelgroepen of voor het milieu. Ouderen zijn bijvoorbeeld een groeiende subpopulatie met risico's voor eiwitgebrek en spierafbraak. Maar ook eiwitkeuzes in diervoer kunnen stikstofuitscheiding en vervuiling beïnvloeden.

Eiwit in de voeding heeft geen voedingswaarde tenzij het wordt verteerd en geabsorbeerd in het maagdarmkanaal. Er is voldoende informatie over de spijsverteringseigenschappen van traditionele eiwitbronnen. De spijsverteringseigenschappen van nieuwe eiwitbronnen zijn echter over het algemeen niet in detail bekend, terwijl deze eigenschappen essentieel zijn om hun toekomstige potentieel als voedzame duurzame bronnen in te kunnen inschatten. Het is ook bekend dat veroudering ons vermogen om eiwitten te verteren en te gebruiken voor spiersynthese vermindert. Van eiwitisolatie- en verwerkingstechnologieën is ook bekend dat ze de verteerbaarheid en immuun-effecten sterk beïnvloeden. Co-isolatie van anti-nutritionele factoren kan ongewenste immuunreacties veroorzaken bij de spijsvertering. Wetenschappelijk bewijs over deze basisregels voor verteerbaarheid is in dat opzicht cruciaal, maar ontbreekt momenteel.

Verschillende groepen binnen Wageningen werken aan verschillende aspecten van eiwitvertering, allemaal op verschillende niveaus. In dit project zullen we deze expertises verbinden door een multi-platform pijplijn te creëren die kan worden gebruikt voor het testen en kwantificeren van specifieke eigenschappen die de verteerbaarheid beïnvloeden. Dit met het uiteindelijke doel om de basisregels van eiwitvertering beter te begrijpen en de eiwittransitie naar duurzamere bronnen van hoge voedingskwaliteit te vergemakkelijken.