Nieuwe rassen van de belangrijkste akkerbouwgewassen bieden nog steeds een verdere potentiele opbrengststijging. Het gat tussen de behaalde opbrengsten en de potentiele opbrengsten wordt echter steeds groter. Dat blijkt uit een analyse uitgevoerd door WUR PAGV.
In de internationale literatuur duiken steeds vaker artikelen op waaruit blijkt dat praktijkopbrengsten in hoogproductieve landen stagneren. Reden genoeg voor WUR-onderzoekers om een eerder onderzoek aan rassenproeven in Nederland over de jaren tot 2010 te herhalen met de nieuwste gegevens. Met een specifieke statistische analyse van rassenproeven kan de invloed van veranderend klimaat, maar ook de CO2-concentratie in de lucht (E) en gewijzigde teeltmaatregelen (M) gescheiden wordenvan het effect vande introductie van nieuwe rassen (G).De opbrengst van een gewas hangt af van de genetische eigenschappen van het ras, het klimaat en de teeltmaatregelen (dit wordt afgekort als GxExM = genetics x environment x management).
Uit analyse van rassenproeven die zijn uitgevoerd van 1980 tot 2016 in wintertarwe, zomergerst, zetmeelaardappelen en suikerbieten blijkt dat het opbrengend vermogen van nieuwe rassen van deze gewassen blijft stijgen, los van weers-en klimaatinvloeden en verbeterd gewasmanagement.